Dag 13

Vandaag zijn de pups al weer 13 dg oud. De oogjes zijn langzaam open gegaan. De ene pup kijkt nog door kleine spleetjes, en bij de andere zijn ze al verder open. Van de onschuldige piep geluidjes is weinig meer over. Als mama in de werpkist komt , dan piepen ze uit volle borst!!! wat een herrie kunnen ze produceren zeg..... Ook zijn ze aan het oefenen met blaffen. Af en toe komt er een stoer mini blafje uit 1 van de pups. Ze schrikken er zelf van. Ook grommen zijn ze aan het proberen. Zo schattig om te horen. Het beginnen echt hondjes te worden. Ze proberen te staan, wat al aardig lukt en ze proberen te lopen. Waggelend op die kleine pootjes proberen ze hun weg door de kist te maken. 

En Quiomy...… wat een wereld mama. Wat zorgt ze goed voor haar kleintjes. Ze ligt er niet meer de hele dag bij, en komt ook gezellig weer bij ons liggen, maar wanneer het tijd is dan gaat ze er naar toe en pakt heerlijk de rust om te voeden. Ze poetst haar kist tot het laatste plekje en ook de pups krijgen een poetsbeurt. Ze eet als een bootwerker. 2,5 kg vlees per dag, 0.500/0.750 lt geitenyoghurt en onbeperkt brokken.. Voorheen gaf ik haar snachts ook nog extra vlees, maar ze eet nu ook keurig brok erbij dus heb ik de nachtvoeding weggelaten.  En natuurlijk wat extraatjes. Normaal krijgen ze nooit iets van wat wij eten, maar nu wel... en dat gaat ook prima. Straks na de zoogperiode is dat ook weer snel afgeleerd. 

Bekende mensen kunnen op bezoek komen, zoals mijn ouders, Laura, mijn zus en bevriend fokker die ze al goed kent. Ze mogen kijken naar de pups, zelfs mogen ze in de ren komen, maar Quiomy gaat dan in de bak liggen , zo van "kijken, mag, zachtjes aaien ook, maar ze blijven hier". Zo mooi hoe dat moederinstinct werkt. Naar mij toe is ze wel een stuk vertrouwder. In het begin bij het wegen of schoonmaken van de kist, liep ze voor mijn voeten, snuffelen en duwen. Maar naarmate de tijd verstreek en zij wist dat ik nergens met de pups heen zou gaan, ging ze ook netjes uit de ren en wachtte ze tot dat ik helemaal klaar was. Voor haar rust en voor mij